Gedragen en huishoudelijk textiel op het Waddeneiland Zaankogerland in het jaar 2090
Een nieuw project van Teresa van Twuijver gefinancierd door het Stimuleringsfonds in samenwerking met o.a. het TextileLab van Waag Society.
Het project loopt van medio september 2019 tot begin oktober 2020. Please visit the website INDIGENOUS DUTCH for more information.
Na de klimaatrampen uit de jaren dertig van de 21ste eeuw verdween het westen van Nederland onder het zeewater. Op het Waddeneiland Zaankogerland doet historica Stientje Molenaar onderzoek naar gedragen en huishoudelijk textiel na de Grote Overstroming. Het is het jaar 2090. Textiel is het kostbaarste bezit in een mensenleven.
After the climate disasters in the 1930s of the 21st century, the western part of the Netherlands disappeared under the sea water. On the Wadden Island of Zaankogerland, historian Stientje Molenaar is researching worn and household textiles after the Great Flood. It is the year 2090. Textile is the most precious possession in a person’s lifetime.
Met een ontzaglijke gang beweegt zich daar met tussenpozen van tweemaal alle dagen en nachten de uitstromende Oceaan over onmetelijke weidsheid, en bedekt wat een oeverloze discussie van de natuur is en (het blijft) twijfelachtig of het een deel van het land of van de zee is. Daar, een meelijwekkend volk, zitten ze op hoge bulten of ‘podiums’, opgebouwd met eigen hand tot waar naar hun ervaring de hoogste vloed reikt. Met hun huisjes die daarop gezet zijn, lijken ze op zeelieden wanneer het water de omgeving bedekt, maar op schipbreukelingen wanneer het water weggetrokken is, en jagen ze rond hun hutten op vissen die wegvluchten met de zee. Het is hun niet gegeven om vee te houden en zich met melk te voeden zoals hun buren, zelfs niet om met wilde dieren te strijden, omdat elke begroeiing ver verwijderd is. Uit riet en moerasbies knopen ze touwen om visnetten te vlechten. Met de hand verzamelde modder laten ze, meer door de wind dan in de zon, drogen: met aarde verwarmen ze hun voedsel en hun lijf, verstijfd door de noordenwind. Ze hebben geen ander drinkwater dan regenwater dat ze bewaren in kuilen in de voorhof van het huis. (Opgetekend door een Italiaans geschiedschrijver, anno 2045.)
